http://mehrhashtom.blogfa.com/post-1253.aspx

زیارتنامه عاشقی

بهشت ، دری از درهای تبسم خداست ! دل ، که هوای بهشت را می کند ، سراغ تو را می گیرد . من ، خود ، بارها دیده ام که زائرانت ، وقتی که از در بیرون می آمدند ، تکه های بهشت را ، در مشت های کوچک و بزرگ خویش ، قایم کرده بودند ... ! موج های سینه چاک - که سر بر سنگ های ساحل می کوبند - از تب و تاب دردمندانه ی دریا حکایت دارند . اما ، همین که نگاه اشک ، بر تو می افتد - فاصله ی دل به کنار می رود ، و لب های وصل ، به تبسم می نشیند . حرم تو ، کارگاه عاشقی است . نگاه شیرین و غریبانه ات ، دل آدم را ، آتش می زند . ای عاشقانه ترین غربت ! عالم ، هیچ غریبی را خودمانی تر از تو نیافته است ... نگو ، نگو ، نگو - می دانم ! آن تشری که با نگاهت - هم - می زنی ، دل آدم را ، پاره می کند ! می دانم که از آن آهوی با معرفت ، خیلی کمترم ، اما ، من که برای نیامده ام ... ! هر جا که عشق نیست ، نام تو را نمی برند ! عاشقی ، یاد گرفتنی نیست : هیچ مادری را ندیده اند ، که گریه کردن را ، به کودکش یاد داده باشد ! خادمان حرم ، جارو کردن را ، بهانه می گیرند ، که با تو ، بیشتر باشند ! یا ضامن آهو ! این هم بهانه ای است ، وگرنه ، خودت که می دانی : این نگاه نخ نما ، قابل تو را ندارد (1326)