تاریخ انتشار : سه شنبه ۹ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۵۲

بلاگ بهار فارس نوشت: برخی گمان می کنند روحانیون می توانند به اختیار خود خمس را برای خود یا هر کسی بخواهند مصرف کنند. روحانیونی که وجوهات را از مردم می گیرند وجوهات را به دفاتر مراجع تقلید مردم تحویل می دهند. البته مردم می-توانند در قبال وجوهاتی که می دهند، درخواست رسید کنند. روحانی هم بعد از تحویل به دفتر به نام آن فرد، از دفتر مرجع تقلید رسید دریافت می کند و به فردی که وجوهات داده می دهد. البته برخی از عالمان ربانی وارسته که مورد اعتماد مراجع هستند این اجازه را دارند که وجوهاتی را که در شهرشان دریافت می کنند در مسیری که دین برایشان مشخص کرده است (نه دلخواه و برای خود) مصرف کنند. برخی می گویند روحانیون سخنانی را که می گویند برای من و تو می گویند. روحانیون اهل عمل نیستند. نه برای خودشون هم می گویند. گفتیم که حوزه دستگاه تطهیر نیست که خروجی آن همه اهل تقوا باشند، اما به طور کلی، در این صنف، افراد عمل-گرا زیادترند. بهترین نمونه اش آمادگی حضور در حوزه به همة مشقاتش است. نمونة بارزتر دیگر شهدایی است که این صنف در انقلاب و جبهه داده است. آمار نشان می دهد که نسبت شهدای این صنف در بین اصناف، بالاترین رتبه را داشته است. البته باز برای عمل گرا بودن شان دعا کنید. روحانیون جدای از مردم معنایی ندارند. روحانیون از دل همین خانه های مردم به حوزه آمده اند نه از آسمان. یکی برادر شماست یکی همسایه شما دیگری داماد عمه شما و… برخی فکر می کنند اگر روحانی مسافر باشد مکروه است، امام جماعت شود و می گویند نباید امام جماعت شود. خیر، در اصطلاحات فقهی گاهی کراهت داشتن مانند همین مورد، به معنای ثواب کمتر داشتن نسبت به امام جماعت غیر مسافر است.

http://harfeto.ir/?q=node/25944