تنبیه زن بد حجاب
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۰۴
وبلاگ شهدای سیستان نوشت :
یکی از روزها خادمی به نام آقای علی عبدی،مشاهده می کند که خانمی در کنار قبر نشسته ؛ولی مواظب حجاب خود نیست.جلو می رود و می گوید :
«خواهر!حجابت را رعایت کن!اینجا حرم حضرت معصومه(س)است و حرمت دارد.
زن اخم کرده،نزد شوهرش که سرهنگ نظامی بود،می رود. مرد پس از مشاهده حال زنش،با غرور نظامی نزد آقای عبدی آمد و می پرسد:
«قضیه چیست؟» خادم گفت: به خانمتان گفتم سر و صورتش را بپوشاند.» سرهنگ گفت:«به تو چه ربطی دارد؟ مگر تو فضولی؟» آنگاه دستش را بالا برد و سیلی محکمی به صورت خادم نواخت.
اشک در چشمان آقای عبدی حلقه زد.بدون این که با کسی حرف بزند به سوی ضریح رفت و خطاب به کریمه ی اهل بیت گفت:«بی بی! من به احترام حرم شما امر به معروف کردم و سیلی خوردم.» آنگاه بغض گلویش ترکید و با صدای بلند شروع کرد به گریه کردن.
در همین لحظات،ناگهان فریاد گوش خراشی شنیده شد. عقرب،پای زن سرهنگ را نیش زده بود. سرهنگ عقرب را زیر چکمه هایش له کرد و سراسیمه به این سو و آن سو میدوید و از مردم کمک می خواست.
خادم سیلی خورده به همراه یکی دیگر از خادمان حرم،بیرون دویدند؛درشکه ای صدا کردند و داخل صحن آوردند ؛ زن را با قالیچه سوار درشکه کردند. در حالی که سرهنگ، گریه کنان به دنبال درشکه می دوید،زن را به بیمارستان فاطمی بردند.
دکتر ها پس از دیدن پای سیاه شده ی زن گفتند: «اگر سم به بقیه ی قسمت های بدن سرایت کرده باشد مرگش حتمی است.» پزشکان مشغول معالجه شدند و سرهنگ به همراه خادم سیلی خورده به سوی حرم بازگشت. سرهنگ کنار ضریح رفت و در حال گریه زاری گفت: «بی بی !معذرت می خواهم ،نفهمیدم، غلط کردم . زنم مرا تحریک کرد.»
فردای آن روز زن در حالی که بهبودی نسبی یافته بود،با پای باند پیچی شده به حرم آمد.از حضرت معصومه پوزش طلبید و سراغ آقای عبدی را گرفت و از او معذرت خواست.
وقتی قرار شد،به شهر خودشان تهران بروند،سرهنگ، آدرس خادم را گرفت. بعد از آن هر ماه ، 15تومان به آدرس خادم می فرستاد.15سال بعد،سرهنگ درگذشت.
منبع:
1.ماهنامه کوثر شماره 17
2.عنایات معصومیه از زبان خادمین آستانه مقدسه حضرت معصومه نویسنده محمد علی زینی وند
یکی از روزها خادمی به نام آقای علی عبدی،مشاهده می کند که خانمی در کنار قبر نشسته ؛ولی مواظب حجاب خود نیست.جلو می رود و می گوید :
«خواهر!حجابت را رعایت کن!اینجا حرم حضرت معصومه(س)است و حرمت دارد.
زن اخم کرده،نزد شوهرش که سرهنگ نظامی بود،می رود. مرد پس از مشاهده حال زنش،با غرور نظامی نزد آقای عبدی آمد و می پرسد:
«قضیه چیست؟» خادم گفت: به خانمتان گفتم سر و صورتش را بپوشاند.» سرهنگ گفت:«به تو چه ربطی دارد؟ مگر تو فضولی؟» آنگاه دستش را بالا برد و سیلی محکمی به صورت خادم نواخت.
اشک در چشمان آقای عبدی حلقه زد.بدون این که با کسی حرف بزند به سوی ضریح رفت و خطاب به کریمه ی اهل بیت گفت:«بی بی! من به احترام حرم شما امر به معروف کردم و سیلی خوردم.» آنگاه بغض گلویش ترکید و با صدای بلند شروع کرد به گریه کردن.
در همین لحظات،ناگهان فریاد گوش خراشی شنیده شد. عقرب،پای زن سرهنگ را نیش زده بود. سرهنگ عقرب را زیر چکمه هایش له کرد و سراسیمه به این سو و آن سو میدوید و از مردم کمک می خواست.
خادم سیلی خورده به همراه یکی دیگر از خادمان حرم،بیرون دویدند؛درشکه ای صدا کردند و داخل صحن آوردند ؛ زن را با قالیچه سوار درشکه کردند. در حالی که سرهنگ، گریه کنان به دنبال درشکه می دوید،زن را به بیمارستان فاطمی بردند.
دکتر ها پس از دیدن پای سیاه شده ی زن گفتند: «اگر سم به بقیه ی قسمت های بدن سرایت کرده باشد مرگش حتمی است.» پزشکان مشغول معالجه شدند و سرهنگ به همراه خادم سیلی خورده به سوی حرم بازگشت. سرهنگ کنار ضریح رفت و در حال گریه زاری گفت: «بی بی !معذرت می خواهم ،نفهمیدم، غلط کردم . زنم مرا تحریک کرد.»
فردای آن روز زن در حالی که بهبودی نسبی یافته بود،با پای باند پیچی شده به حرم آمد.از حضرت معصومه پوزش طلبید و سراغ آقای عبدی را گرفت و از او معذرت خواست.
وقتی قرار شد،به شهر خودشان تهران بروند،سرهنگ، آدرس خادم را گرفت. بعد از آن هر ماه ، 15تومان به آدرس خادم می فرستاد.15سال بعد،سرهنگ درگذشت.
منبع:
1.ماهنامه کوثر شماره 17
2.عنایات معصومیه از زبان خادمین آستانه مقدسه حضرت معصومه نویسنده محمد علی زینی وند
